Benji Brink van Brink Verhuur BV | Ik weet niet hoe het nu verder moet
Vlak na het geweldige feest vanwege het 25 jarig bestaan van Brink Verhuur (en wij weten feest te maken!), gaat het land op slot.
Paniek
Dat was schrikken: wat is er aan de hand, wat gaat er gebeuren, hoe lang duurt dit? Ik roep mijn 9 medewerkers bij elkaar. ‘Wat gaan we doen?’ Eerst maar eens opruimen. Ondertussen regende het afmeldingen. De volle agenda was binnen een dag leeg en alle reserveringen hebben we kosteloos verschoven. Elke maand gaat er €15.000,- aan vaste lasten uit, dus dit gingen ze niet lang volhouden.
‘Willen jullie alsjeblieft een nieuwe baan gaan zoeken?’
We zijn een familiebedrijf, zonder hiërarchie dus ik heb de jongens en meiden heel lief aangekeken: willen jullie een andere baan gaan zoeken? Tot mijn grote opluchting was het antwoord volmondig ‘ja’.
De bouw biedt uitkomst
Ik heb mijn hele netwerk afgebeld om mijn medewerkers te helpen aan een nieuwe baan en nagenoeg iedereen kon aan de slag in de bouw en in de zonnepanelen. Toen heb ik zelf ook een aannemer gebeld. ‘Kom maar voor 25,- per uur werken.’ Ik heb nog wat spulletjes verkocht en zo kon ik zonder al teveel kleerscheuren de eerste lockdown doorkomen.’
Juni 2020, we mogen weer: ‘Komen jullie weer terug?’
Ik heb iedereen terug gevraagd en ze kwamen! We waren knetterdruk en hebben weer geweldige feesten neergezet. Mensen waren niet bang en wilden hun feest graag inhalen. Nu hadden we het zo druk dat ook de mensen uit de bouw ons weer kwamen helpen. Dat geeft een heel goed gevoel.
Tweede lockdown: opnieuw ander werk zoeken
De werkgevers heb ik allemaal weer gebeld en iedereen mocht terugkomen. De bouw ging wel door, die waren blij met onze extra handen.
Financieel heb ik het gered, maar hoe…
Omdat iedereen een andere baan vond, hoefde ik geen NOW aan te vragen. Ik heb wel TVL gekregen. Het zijn pleisters: 20k in 3 maanden, maar ik ben er blij mee.
Financieel heb ik niet veel schade geleden. Het heeft echter wel een enorme wissel getrokken. Al die maatregelen hebben ervoor gezorgd dat ik 1,5 jaar heb stilgestaan. Dat heeft me zeker tonnen gekost.
Het nieuwe normaal is voor altijd anders
Inmiddels is er wel angst gekomen bij onze klanten. Er worden lang niet zoveel feesten meer gehouden als voorheen. Ik geloof inmiddels wel dat we volgend jaar open kunnen blijven, maar het ‘nieuwe normaal’ lijkt op geen enkele manier meer op wat het ooit was. Ik denk dat mijn omzet nooit meer terugkomt op het oude niveau.
De overheid heeft de evenementensector achtergesteld
Het was een bewogen 1,5 jaar. Mijn paniekmodus maakte me creatief. Ik heb veel geleerd, maar het was nog steeds niet leuk. Niet zozeer om het geld, maar omdat de evenementensector zo’n klap heeft gehad.
We moesten onze eigen broek ophouden, dat is logisch, maar niet als er wordt gezegd: ‘Je mag per direct je eigen vak niet meer uitoefenen.’ En dat terwijl andere bedrijven gewoon doordraaiden.
Angst en onzekerheid
Komt de overheid straks weer met nieuwe maatregelen? Blijven we nu in een loop hangen? Wat is de overheid van plan? Elk jaar investeer ik 150k in nieuw verhuurmateriaal. Dat kan nu niet en ik durf het ook niet. En dat is weer slecht voor mijn leveranciers, zo hangen we allemaal aan elkaar.
Ik wil heel graag mensen erbij hebben, ook mensen op kantoor. Maar wat gebeurt er volgende maand? Ik weet het gewoon niet. Wat ik moet verwachten, welke kant we opgaan. Dat vind ik echt heel lastig.