Interview Hans Beukema, De Basiliek

In 2017 hebben mijn broer Adolf, Willem Bos (chef-kok en mede-eigenaar) en ik een kerk gekocht. We hadden gigantisch geïnvesteerd om van de katholieke kerk een mooi restaurant te maken ‘De Basiliek’ genaamd als grappig overstatement. Inmiddels hadden we in totaal 30 ervaren mensen in dienst, in ons restaurant als ook de catering en bed and breakfast De Vijgenhof. Al 20 jaar was ik ondernemer samen met mijn broer Adolf. Inmiddels werkt mijn zoon ook in de keuken van het restaurant.

In 2017 overleed mijn vrouw. Dat was voor iedereen een enorm zware klap. Voor ons gezin, maar ook voor onze medewerkers en voor onze vaste klanten. We zijn een heel hecht bedrijf.

In januari 2020 hebben we ons met het hele bedrijf daarom volledig gestort op de oprichting van De Basiliek. Dit zou een tijd van opbouw worden om ons grote verlies gezamenlijk te kunnen verwerken.

15 maart 2020 ‘de deuren moeten dicht’

Daar schrokken we heel erg van. We hebben meerdere vestigingen, dus dan zit je even beduusd om je heen te kijken. Dan zeg je tegen je gasten: ‘jullie worden verzocht de bordjes leeg te maken en daarna weg te gaan.’ Dat is wel echt het tegenovergestelde van gastvrijheid!

Dat heeft erin gehakt op dat moment. Het was een onzekere tijd, alles is nieuw en het overkomt je.

We wilden iedereen behouden

Onmiddellijk de volgende dag hebben we de koppen bij elkaar gestoken. ‘Zo makkelijk laten we ons niet uit het veld slaan!’ Onze accountant van oamkb, Henny Vernooy, zat bij dit overleg en we hebben open kaart gespeeld: hoe gaan we dit tijdelijk oplossen? Onze verwachting was dat het ongeveer 2 maanden zou duren, dus maakte ik me nog niet zoveel zorgen. Uiteraard had iedereen allemaal vragen en moesten we antwoorden: ‘we weten het ook niet’.

Per 1 april 2020 hadden we net 3 nieuwe mensen aangenomen en dat hebben we gewoon door laten gaan, ook omdat we vermoedden dat de gehele Coronakwestie maar tijdelijk zou zijn. Nog steeds zijn we erg blij met de ‘nieuwe’ personeelsleden en dat we die beslissing toch genomen hebben. We wilden ons personeel gewoon behouden en dat is ook gelukt. Wel zijn een paar mensen uit zichzelf weggegaan, vanwege de onzekere tijden in de horeca .

Lockdown in een leeg huis, vol met vragen

Toen moesten we de deuren ineens sluiten. Dat gold niet alleen voor De Basiliek, maar ook voor de andere vestigingen.

En in mijn geval kom je dan thuis… alleen, in een leeg huis en daar moet je blijven. De zorgen stijgen je naar het hoofd en je staat er ook voor het eerst echt alleen voor. Ik miste mijn vrouw en mijn sparringpartner. Ik moest voor de zaak zorgen, voor het personeel, mijn gezin en ook nog voor mijn eigen verdriet.

Dankbaar voor wat ze ons gunden

Alle cateringopdrachten werden gecancelled maar gelukkig konden we wel maaltijden bezorgen. Dat waren er nog best veel want onze vaste klanten en onze stadsgenoten wilden ons echt steunen. Daarmee konden we nog een beetje inkomsten binnen halen. Alle medewerkers hebben ook echt aan alles meegewerkt. Het maakte niet uit wat we van ze vroegen (bezorgen, likje verf op de muur, schoonmaak) iedereen deed aan alles mee en met enorm grote inzet. Dat heeft ons wel echt door deze vreselijk donkere periode heen geholpen.

Ik klaag eigenlijk nooit; kijk altijd vooruit en niet achteruit, maar hier ben ik echt heel dankbaar voor. Evenals Adolf en Willem.

Wat moet je opgeven aan de now? 80% of 100%?

We hebben het zekere voor het onzekere genomen en 100% aangevraagd en dan zagen we later wel verder. Begin juli mochten we weer open en dat was de ideale periode voor de horeca! De gunfactor was bijzonder hoog met uitgifte van maaltijden, we hebben de tweede periode ook hoog ingezet en goed verdiend.

Extra investeren om aan de maatregelen te voldoen

We moesten een hoop aanpassingen doen, schermen plaatsen, minder gasten toelaten etc. Je hebt minder inkomsten maar moet wel investeren, het heeft een hoop geld gekost.

December is 50% van de jaaromzet

We hadden verwacht in december weer open te zijn. Normaal gesproken halen we met de feestdagen 40% tot 50% van de jaaromzet binnen. Nu was de Basiliek dicht, het cateringbedrijf; er werden geen evenementen gehouden, geen scholen open, geen open dagen….

Liquide middelen regelen

We zijn in gesprek gegaan met de bank. Het eerste half jaar hoefden we geen hypotheek te betalen. Tevens zijn de loonbelastingen en omzetbelastingen allemaal vooruitgeschoven. Onszelf hebben we een tijd lang niet verloond en het personeel zelf stelde voor het vakantiegeld over 3 maanden uit te smeren en leverde uit zichzelf vakantiedagen in. Ook daar zijn we als directie enorm dankbaar voor.

Nu alles terugbetalen en het uitstel inhalen

Al 24 jaar ben je een graag geziene gast bij de bank en nu ineens geven ze niet thuis. ‘We investeren de komende 4 jaar niet meer in horeca ondernemers.’ Dat was een enorme domper.

Dat is toch niet te geloven? We hebben een lockdown voor de kiezen gekregen, verplicht door de overheid. We hebben goede plannen en dan word je daar in tegengehouden. Privé investeerders willen ze wel maar dan betaal je de hoofdprijs van 10% rente. Bij de bank is dat 3 á 4 %.

Zelf hebben we niet veel nodig, vooral ik niet want ik ben alleen, maar mijn bedrijf en mijn mensen zijn afhankelijk van mij. En je bent gewoon machteloos aan alle kanten.

Ik ben een optimistisch mens, maar het is heel zwaar.

Een nieuw bedrijf opstarten is al zwaar. Dan moet je de achterstanden inlopen en kom je personeel tekort. Ik werk nu 7 dagen in de week, hele lange dagen.

En waar ik voorheen overal met open armen werd ontvangen, ben ik nu ineens niet belangrijk meer.

De horeca is zo zwaar gestraft

Uiteraard ben ik heel blij met de tegemoetkoming van de overheid en al met al hebben we het wel gered. Wat ik echter niet vind kloppen is dat de horeca zo zwaar is gestraft. Het is een heel groot verschil in wat voor onderneming je hebt en er wordt met 2 maten gemeten. Zo hebben bijvoorbeeld de supermarkten juist geprofiteerd van de maatregelen. Ik vind dat niet kloppen. Nog los van het geld, dit moet rechtgetrokken worden. investeren. Dat IS ondernemen.

Ik ben nog best angstig hoor

Hoe het er over een paar maanden uitziet weet ik niet. Ik durf ook niet verder te kijken dan deze week. En het krijgen van personeel is echt een probleem. Ik moet nu kiezen: of met minder personeel dus lagere omzet; of een dag dicht.

Ik hoop dat we nog in de belangstelling staan bij de overheid

Als we het wel over geld hebben, dan heeft het ons zeker €300.000 gekost, die 1,5 jaar. En als ondernemer moet je gewoon altijd blijven investeren en groeien.

Het lijkt wel of overheden en mensen in loondienst denken dat je als ondernemer altijd een grote buffer op je bankrekening moet hebben staan voor tegenslagen zoals dit. Maar zo werkt dat niet. Je bent altijd aan het investeren om te kunnen groeien.

Ik hoop dat de overheid iets gaat doen met de openstaande belastingen. het zou mooi zijn als je weer kon beginnen waar je gebleven was 1,5 jaar. Op hetzelfde banksaldo.